Philip Steinauer

In 1989 reed hij in een Renault 5 GTE Coupé voor Zwitserland en behaalde een podiumplaats in de race La Roche - La Berra. In het algemeen klassement eindigde hij als 9e in het Zwitserse kampioenschap met 28 punten.

In de race in Lignières, die niet meetelde voor het Zwitserse kampioenschap, won hij na poleposition en de snelste ronde te hebben behaald.

In het Zwitserse slalomkampioenschap behaalde hij drie overwinningen en één tweede plaats, telkens met poleposition en de snelste ronde.

In 1990 nam hij opnieuw deel aan de Zwitserse Renault 5 GTE Cup en werd hij eindwinnaar van de Renault Cup met 120 punten. Hij won zeven races en behaalde acht polepositions en vijf snelste ronden.

Hij won ook vier andere circuitraces en heuvelklimwedstrijden die niet meetelden voor het kampioenschap, met vier polepositions en drie snelste ronden.

In 1990 nam hij ook deel aan het Zwitserse slalomkampioenschap en won alle vijf races, telkens met poleposition en de snelste ronde.

In 1991 nam Philip Steinauer deel aan het volledige seizoen van het Zwitserse Formule 3-kampioenschap, bestaande uit circuitraces in het buitenland en heuvelklimwedstrijden. Formule 3 is de hoogste nationale raceklasse.

Philip Steinauer eindigde als 7e in het algemeen klassement van het Zwitserse autosportkampioenschap, waarmee hij de hoogstgeplaatste rookie was.

In hetzelfde jaar reed hij nog twee races in een Honda CRX-productiewagen, waarin hij twee podiumplaatsen en één poleposition behaalde.