Darrell Ross

Darrell Ross is een coureur uit Nieuw-Zeeland, met een carrière die zich over meerdere decennia en continenten uitstrekt. Ross begon zijn race-avontuur in 1958 en werd al snel een vaste deelnemer in de Nieuw-Zeelandse racescene. In 1962 nam hij deel aan de Nieuw-Zeelandse Grand Prix in Ardmore, waarbij hij het circuit deelde met legendes als Stirling Moss, Jack Brabham en Bruce McLaren. Rond deze tijd verwierf hij een Lotus 18 Formula Junior-auto, waarmee hij uitgebreid racete. Reg Parnell, toen manager van het BRW Racing Team, erkende Ross' potentieel en adviseerde hem om zijn carrière in Engeland voort te zetten.

In 1962 volgde Ross dit advies op en vertrok naar Engeland, waar hij in 1963 een plek bemachtigde in het Gemini Racing Team als de nummer twee coureur in de Formula Junior. Hij reed op gerenommeerde circuits zoals Goodwood Park, Silverstone en Oulton Park. Zijn tijd in Engeland werd echter overschaduwd door een ernstig ongeluk tijdens de training voor de Aintree 200, waarbij een ophangingsfout leidde tot een crash met hoge snelheid. Ondanks de tegenslag bleef Ross racen tot 1966, toen hij terugkeerde naar Nieuw-Zeeland.

In 1967 waagde Ross zich in de Verenigde Staten, waar hij in een Lola T70 Mk2 reed voor John Mecom. Hij racete tegen bekende coureurs als Jim Hall, Parnelli Jones, A.J. Foyt en de gebroeders Unser, waarbij Bruce McLaren en Denis Hulme ook deelnamen met het McLaren-team. Ross vond het prijzengeld lucratief en kon goed leven.