Michael Valiante

Michael Valiante, urodzony 11 listopada 1979 roku, jest kanadyjskim kierowcą wyścigowym z różnorodną karierą obejmującą różne dyscypliny wyścigowe. Kariera Valiante rozpoczęła się w kartingu, gdzie jego wczesne sukcesy zapewniły mu stypendium w Skip Barber 2.0 Series. Szybko zademonstrował swój talent, wygrywając mistrzostwo serii i nagrodę dla najlepszego debiutanta w swoim pierwszym sezonie. Ten wczesny triumf przeniósł go do Barber Dodge Pro Series, a następnie do Toyota Atlantic Championship. W 2001 roku, jeżdżąc dla Lynx Racing, zajął ósme miejsce w mistrzostwach, mimo że uczestniczył tylko w pięciu wyścigach. Rok 2002 okazał się najlepszym rokiem Valiante w serii, zdobywając trzy zwycięstwa w wyścigach i prowadząc w klasyfikacji punktowej aż do ostatniego wyścigu, w którym przegrał mistrzostwo z Jonem Fogartym.

Przechodząc do wyścigów samochodów sportowych, Valiante startował na pełny etat w Grand-Am Rolex Sports Car Series w 2006 roku z Finlay Motorsports, zajmując dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Później dołączył do SunTrust Racing w 2008 roku, współpracując z Maxem Angelellim i wygrywając w Sonoma. W 2009 roku przeniósł się do Michael Shank Racing, osiągając dwa miejsca na podium i siódme miejsce w klasyfikacji kierowców DP. Valiante kontynuował starty w serii z różnymi zespołami, w tym Spirit of Daytona w połączonych mistrzostwach United SportsCar Championship w 2014 roku, i zapewnił sobie godne uwagi zwycięstwo w Mid-Ohio z Richardem Westbrookiem.

Chociaż skupiał się głównie na wyścigach samochodów sportowych, Valiante wystąpił również w wyścigach open-wheel i stock car. Uczestniczył w dwóch wyścigach Champ Car World Series w latach 2004 i 2005 oraz w jednym wyścigu NASCAR Xfinity Series w 2007 roku. Po poważnym wypadku w 2016 roku Valiante wycofał się z profesjonalnych wyścigów. Obecnie poświęca swój czas coachingowi kierowców poprzez swoją szkołę wyścigową i akademię jazdy, zarządzaniu rodzinnym zespołem kartingowym i pracy dla Pfaff McLaren Vancouver.